Watt toren
Léon Stynen // realisatie in 1959
Het kantoorgebouw bestaat uit een sokkel van twee bouwlagen met tussenverdiepingen en ondergrondse parking, op een L-vormige plattegrond van 53 bij 62 meter, die aansluitend op de bebouwing de rooilijnen van Mechelsesteenweg en Lamorinièrestraat volgt. Hierop verheft zich dwars in de middenas het balkvormige torenvolume van elf verdiepingen, met een grondvlak van 19,25 bij 38,76 m, licht terugwijkend ten opzichte van de voorgevel. Een dakpaviljoen onder de vorm van een betonschaal, brengt de totale hoogte op 60,25 m. Waar de constructie berust op een centrale kolom in combinatie met dragend betonskelet, bestaat het parement uit witte kunststeenplaten (Quartzolithe), en het schrijnwerk uit aluminium voorzien van dubbele beglazing. De sokkel, oorspronkelijk zijde Lamorinièrestraat zwevend op pilotis boven de parking, onderscheidt zich door een transparant karakter met doorlopende glaswanden. In de as van de toren wordt het hoofdportaal gemarkeerd door kolommen en een gestrekte, betonnen luifel. Het verticale raster van oplopende posten, aan de zuidzijde over de volledige hoogte onderbroken door het brede traplicht, bepaalt het karakter van het torenvolume. Daarin brengen licht verdiepte vensterregisters, die alterneren met en geribde borstweringen, volgens een repetitief ritme een horizontale gelaagdheid aan. Niet zichtbaar vanaf de straat, vormt de schaalconstructie van het dakpaviljoen, in het ontwerp nog gecombineerd met een dubbele, conische schoorsteen, een discreet plastisch accent geïnspireerd op de naoorlogse Le Corbusier. De bovengrondse parking onder de pilotis werd later gedicht en bij het interieur betrokken; het schrijnwerk is vernieuwd.
bron: https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/7329
Recent werd het kantoorgebouw ingevuld als hub voor creatieve beroepen en co-working spaces